Peeping Tom

De schuwe Mark Lewis werkt als camera-assistent in een filmstudio; in zijn vrije tijd maakt hij pornografische foto’s. Als kind is Mark misbruikt voor wetenschappelijke experimenten door zijn vader, een bioloog die de grondslagen van menselijke angst onderzoekt. Hij martelt Mark en legt de paniek van het kind vast op celluloid.
De getraumatiseerde Mark neemt prostituees mee en filmt de vrouwen op het moment dat hij ze vermoordt met een in de camera verborgen steekwapen. Niemand is op de hoogte van Marks psychopathisch gedrag, ook onderhuurster Helen Stephens niet, die soms met Mark uitgaat in vroeg-sixties-Londen. Michael Powells eerste lange speelfilm na de jarenlange samenwerking met Emeric Pressburger betekende vrijwel zijn ondergang als filmmaker. De film werd bij verschijning door de filmcritici neergesabeld als ‘ziek’ en ‘immoreel’ en vrijwel direct uit roulatie gehaald. Het betekende het einde van Michael Powells loopbaan als regisseur. Ook de carrière van hoofdrolspeler Karlheinz Böhm kreeg een gevoelige knauw. Peeping Tom – al lang voorzien van de status ‘klassieker’ – geldt als sleutelwerk over het voyeurisme en de agressie van de camera. Begin jaren tachtig werd de film, vooral door toedoen van Martin Scorsese, herontdekt. Scorsese roemde Peeping Tom als ‘de beste film over filmmaken ooit gemaakt, samen met Fellini’s 8½’ en ‘een schok, een ten diepste verontrustende ervaring’. De film is, na eerdere restauratie op initiatief van Martin Scorseses Film Foundation, opnieuw gerestaureerd, nu digitaal (4K). Michael Powell (1905-1990) begon zijn carrière in 1925 als assistent van de Hollywoodacteur en regisseur Rex Ingram. Hij werkte als cameraman, editor en scenarioschrijver. Van 1942 tot 1956 regisseerde en produceerde hij met filmpartner Emeric Pressburger een nog steeds bewonderd oeuvre, waarvan klassiekers als Black Narcissus (1947) en The Red Shoes (1948) deel uitmaken.