Samsara

Samsara is een Sanskrietwoord dat verwijst naar de cyclus van geboorte, leven, dood en reïncarnatie. Patiño’s film gaat van de tempels van Laos naar de stranden van Zanzibar en begeleidt een ziel op doorreis van het ene lichaam naar het andere. In Laos wonen en studeren tientallen monniken in prachtige boeddhistische tempels. Elke dag steekt een jonge monnik de rivier over om een oude vrouw een tekst voor te lezen die als leidraad dient voor het vinden van de weg naar het hiernamaals. Wanneer de vrouw sterft, begint haar geest een zintuiglijke reis naar reïncarnatie in een volgend lichaam. Om de reis te voltooien, moet je je te laten meeslepen door licht en geluid. Met een wervelwind van geluiden en kleuren, flitsend in verschillende snelheden, bombardeert Patiño de zintuigen van de kijker op een bijzondere en indrukwekkende manier. In het tweede deel van de film bevinden we ons in Zanzibar, Tanzania waar de Islam op een andere manier omgaat met geboorte, leven, dood en reïncarnatie. Zoals in een film van Apichatpong Weerasethakul valt de cyclus van geboorte, dood en reïncarnatie samen met de ervaring van het kijken. Het zien en vertellen van verhalen wordt een unieke visionaire ervaring die de kijker letterlijk naar een andere dimensie voert. Lois Patiño beschouwt Samsara als een reflectie op de relatie tussen de mens en de natuur waarin hij woont. De film is vooral gericht op het mythische en spirituele en wil de kijker meenemen op een reis naar een intieme en meditatieve ervaring.